ΔΥΣΛΕΞΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ
Η δυσλεξία στον ενήλικα είναι πραγματικότητα, γεγονός το οποίο είχαμε αναφέρει στη δεκαετία του 1990 σε διεθνές συνέδριο.
Θα πρέπει όμως να δούμε ακριβώς ποια είναι η συμπτωματολογία της δυσλεξίας στους ενήλικες, όπως επίσης και εάν θα πρέπει να χρησιμοποιείται η ορολογία «Δυσλεξία».
Ο ενήλικας ο οποίος είχε από την παιδική του ηλικία συμπτώματα δυσλεξίας και τα οποία δεν αντιμετωπίστηκαν, είναι λογικό να τον ταλαιπωρούν και στην ενήλικη ζωή του.
Η εύλογη ερώτηση είναι το πώς αυτός ο ενήλικας μπόρεσε, έστω με κάποιες ενισχυτικής διαδικασίας μαθησιακές προσεγγίσεις, να φτάσει σε μία αξιοπρεπή επιτυχημένη ζωή, κυρίως επαγγελματικά αλλά και κοινωνικά.
Αυτό είναι δυνατόν να συμβεί για πολλούς λόγους:
1) Το είδος της δυσλεξίας το οποίο είχε δεν επιβάρυνε τόσο πολύ την μαθησιακή του ικανότητα, τα προβλήματα του ήταν σε λεκτικά μαθήματα σε αντίθεση με τα μαθηματικά όπου ήταν σχεδόν άριστος. Οπότε μία επιστήμη -εργασία- όπου απαιτούνται δεξιότητες χώρου και χρόνου, και όχι συμβολικές, θα ήταν πάρα πολύ σημαντική για το συγκεκριμένο άτομο. Επιπλέον θα ήταν και πάρα πολύ αποδοτικός.
2) Η βαρύτητα της δυσλεξίας ήταν τέτοια που, με την ενίσχυση εκ μέρους των γονέων του σε μαθησιακό επίπεδο, να μπορέσει να φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο (με πολύ κόπο βέβαια) ώστε επαγγελματικά να είναι πολύ καλός στις δραστηριότητες με τις οποίες ασχολείται.
3) Έστω και με τις δυσκολίες μπόρεσε να περάσει τα μαθησιακά χρόνια και στη συνέχεια να ασχοληθεί με πολύ καλές επιδόσεις σε ανάλογες εργασίες.
4) Μπόρεσε με κόπο να φτάσει σε ένα πολύ καλό μαθησιακό επίπεδο, των υποχρεωτικών μαθησιακών τάξεων και στη συνέχεια κατάφερε με τον τρόπο του να είναι ένα αξιαγάπητο και κοινωνικό άτομο ή και το αντίθετο.
5) Και άλλες πολλές καταστάσεις οι οποίες επιτρέπουν στο να μπορέσει το συγκεκριμένο άτομο να γίνει ένας σωστός ή λιγότερο σωστός ενήλικας, πρώτον για τον εαυτό του και δεύτερον για το κοινωνικό σύνολο, κυρίως για το στενό οικογενειακό του περιβάλλον.
Βέβαια όλα αυτά όσον αφορά στις ικανότητες του ατόμου να ανταπεξέλθει στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις σαν ενήλικας στα πλαίσια της κοινωνίας.
Το θέμα όμως πλέον για τον ενήλικα δεν είναι τόσο πολύ οι μαθησιακές του ικανότητες, αλλά η ψυχική του διάθεση, η οποία πολλές φορές αντικατοπτρίζεται και στην κοινωνική του ζωή.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν προβλήματα (διαταραχές) στην ψυχο-κοινωνική του διάθεση, τα οποία με την πάροδο του χρόνου παρουσιάζουν μικρή τάση επιδείνωσης. Οι διαταραχές αυτές αποτελούν ουσιαστικά τις διαταραχές σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο των ανάλογων ειδών της δυσλεξίας, χωρίς να λείπουν και κάποιες δυσκολίες σε επίπεδο ανάγνωσης, γραφής , γραπτής έκφρασης κλπ., ανάλογα και πάλι με το είδος της δυσλεξίας.
Βέβαια οι δυσκολίες σε επίπεδο ανάγνωσης, γραφής, γραπτής έκφρασης κλπ., δεν είναι κάτι σημαντικό για τον ενήλικα, από τη στιγμή που έχει πλέον τακτοποιήσει την επαγγελματική και κοινωνική του ζωή.
Αυτό που τον ταλαιπωρεί, συχνά μάλιστα χωρίς να το εκμυστηρεύεται σε κανέναν, είναι οι ψυχοκοινωνικές του δυσκολίες.
Αυτές είναι ουσιαστικά οι ψυχοκοινωνικές δυσκολίες τις οποίες εντοπίζουμε στη δυσλεξία του ρυθμού άλφα και οι οποίες είναι:
1) Ανασφάλειες.
Πρόκειται για ανασφάλειες τις οποίες ο ενήλικας αισθάνεται, αλλά προσπαθεί να τις καλύψει από τους άλλους, όπως προσπαθεί επίσης να τις καλύψει, όσο είναι δυνατόν, και από τον ίδιο του τον εαυτό.
2) Απουσία εμπιστοσύνης στον εαυτό του.
Η εμπιστοσύνη στον εαυτό του δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι, ανάλογα και με τις επαγγελματικές του δραστηριότητες.
3) Απουσία αυτοεκτίμησης.
Δεν διαφέρει από την απουσία εμπιστοσύνης στον εαυτό του, αλλά πρόκειται για «υποτίμηση» εκ μέρους του των ικανοτήτων του, σαν ένα είδος «ταπεινότητας ή ταπεινοφροσύνης» την οποία επιλέγει για να καλύπτει συνολικά και γενικά τις ανασφάλειες του.
4) Υπερ-ευαισθησία.
Παρουσιάζει μία ευαισθησία εντονότερη από αυτήν που θα έπρεπε να έχει, και για καταστάσεις οι οποίες συχνά δεν τον αφορούν άμεσα. Θα λέγαμε ότι είναι ένα απλό είδος καταθλιπτικών τάσεων.
5) Φιλοτιμία ή αδιαφορία.
Προσπαθεί να είναι πάντα στο πλευρό όλων, να βοηθάει, έστω και εάν τον εκμεταλλεύονται συχνά, ως ανάγκη να στηρίξει την ύπαρξη της προσωπικότητας του. Υπάρχει σπανιότερα ή σε εναλλασσόμενη εικόνα και η περίπτωση της απάθειας.
6) Πολλές διασπάσεις προσοχής.
Έχει πολλές διασπάσεις προσοχής, που σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια κάποιας διαδικασίας μέσω λεκτικών κυρίως στοιχείων (γραμμάτων – κειμένου), να μην μπορεί να συγκρατήσει την προσοχή του, και να σκέπτεται καταστάσεις άλλες, παλαιότερες. Αυτό είναι φανερό σε διάβασμα κάποιου κειμένου, σε προσπάθεια μάθησης ξένης γλώσσας , κλπ. Βέβαια θα πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχει σύντομη κόπωση σε οτιδήποτε μαθησιακό κάνει, είτε επαγγελματικά, είτε διαβάζοντας απλά κάποιο βιβλίο.
7) Δυσκολίες στην κοινωνική του ζωή, στις σχέσεις του.
Έχει ουσιαστικά έναν πολύ καλό και χαρακτήρα, αλλά συχνά δείχνει με τη συμπεριφορά του ότι δεν είναι σταθερός στις απόψεις του σε επίπεδο κοινωνικής ζωής και σχέσεων. Ταυτόχρονα και σε συνδυασμό οι στόχοι που βάζει δεν είναι ανάλογοι με τις επιθυμίες του, αλλά ανάλογοι με την εκτίμηση εκ μέρους του των δυνατοτήτων του. Δηλαδή έχει τις ανασφάλειες της αποτυχίας, οι οποίες πάντα τον συνοδεύουν, και προσπαθεί να βάλει στόχους των οποίων η επιτυχία είναι προδιαγεγραμμένη, σύμφωνα με τον ίδιο. Συχνά ο στόχος αυτός εγκαταλείπεται και αντικαθίσταται με άλλον κοκ., γιατί δεν είναι στις επιθυμίες του.
8) Πιθανή εμφάνιση πανικού, σε κάποιες περιόδους της ζωής του.
Αυτές οι περίοδοι είναι, είτε μεταξύ 19 και 22 ετών, είτε μεταξύ 39 και 44 ετών σε γενικά πλαίσια. Ταυτόχρονα είναι δυνατόν να εμφανίζονται και αδικαιολόγητοι πονοκέφαλοι. Αυτά συμβαίνουν ως επί το πλείστων σε ενήλικες γυναίκες.
Η αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων είναι εφικτή μέσω της Νευρογλωσσολογικής θεραπείας, με φανερές τις αλλαγές της προσωπικότητας του ενήλικα, αφού εξαλείφονται οι ανωτέρω δυσκολίες.