Στην πραγματικότητα είναι πολύ σπάνιο να παρατηρηθεί αμιγής δυσλεξία. Αντίθετα αυτό που παρατηρούμε στην κλινική πρακτική είναι οι μικτές δυσλεξίες, δηλαδή αυτές που αποτελούνται από δύο είδη δυσλεξίας.
Οι μικτές δυσλεξίας είναι οι εξής:
- Κλασσική δυσλεξία και δυσλεξία του ρυθμού άλφα.
- Αντίστροφη δυσλεξία και δυσλεξία του ρυθμού άλφα.
- Εναλλασσόμενη δυσλεξία και δυσλεξία του ρυθμού άλφα.
- Διπλή δυσλεξία και δυσλεξία του ρυθμού άλφα.
Στις μικτές δυσλεξίες θα πρέπει να μελετηθεί η συμμετοχή του κάθε είδους στα πλαίσια της μικτής και από εκεί να διαγνωσθεί η αναμενόμενη συμπτωματολογία. Αυτό σημαίνει ότι δεν παρατηρούνται συνολικά τα συμπτώματα των επί μέρους ειδών δυσλεξίας, αλλά υπάρχουν τα συμπτώματα του ενός είδους δυσλεξίας, που κυριαρχούν, και τα συμπτώματα του άλλου είδους, που είναι δυνατόν να θεωρηθούν δευτερεύοντα. Είναι δε δευτερεύοντα γιατί τα προηγούμενα με την ιδιότητα της κυριαρχίας τα καλύπτουν, οπότε είναι δυνατόν να μην φαίνονται πλήρως.
Η διαδικασία εντοπισμού του κυρίαρχου και του δευτερεύοντος είδους δυσλεξίας, μέσα σε μία μικτή δυσλεξία, είναι μία πολύ σημαντική διαδικασία, είτε για τον τελικό εντοπισμό της συμπτωματολογίας, είτε το κυριότερο για τη δημιουργία του ανάλογου προγράμματος θεραπείας, το οποίο θα ακολουθηθεί σε επίπεδο νευρογλωσσολογικής λογοθεραπείας. Ιδιαίτερο και πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η ψυχική διάθεση στις μικτές δυσλεξίες, όπου το κυρίαρχο είδος δεν είναι πάντα απαραίτητα και το κυρίαρχο σε ψυχικό επίπεδο.
Πολύ πιο αναλυτικά για την συμπτωματολογία στις μικτές δυσλεξίες, ανάλογα με τη βαρύτητα και το είδος και ανάλογα το φύλο, είναι δυνατόν να μελετήσει κανείς στο βιβλίο: ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΥΠΟΥ ΔΥΣΛΕΞΙΑΣ. Χ. Καρπαθίου και συν. Εκδ. Ι.Καραμέτος. ΑΘΗΝΑ 2007.